W sieci pojawił się dzisiaj tekst z którym cholernie się utożsamiamy. Chcemy go Wam przedstawić, ale wcześniej zapraszamy na powrót do przeszłości. Część z Was zapewne pamięta pierwsze in-vitro polskich sucharów, czyli sztuczne przeniesienie amerykańskich wzorców i zielonych garniturów w świat nowych McDonaldów i ostatnich odcinków Celeste. Mowa oczywiście o panu Tadeuszu Droździe i jego „Śmiechu warte”, któremu pierwszego miejsca na podium nikt nie odbierze, inaczej jest niestety z wypłatą. Program pana Tadeusza miał prostą formułę: szwagier wylewał na siebie rosół, a publiczność parskała ze śmiechu. Czasem zdarzyły się cięższe przypadki: szwagier jebnął flaszkę, potem rosół, hyc na konia, koń w drzewo, a potem w śmiech (koń oczywiście). Zawsze było niezrozumiałe dla nas to, dlaczego Ci ludzie walą głową w drzewo z uśmiechem na twarzy i nadzieją na lepsze jutro?

Więcej…